O malet e Shqipėrisė dhe ju, o lisat e gjatė, 

fushat e gjera me lule, qė ju kam ndėr mend ditė e natė. 





Ju bregore bukuroshe dhe ju, lumenj tė kulluar,

ēuka, kodra, brinja, gėrxhe dhe pyje tė gjelbėruar!





Do tė kėndoj bagėtinė qė mbani ju e ushqeni,

o vendėthit e bekuar, ju mendjen ma dėfreni...

Ti, Shqipėri, mė jep nder, mė jep emrin shqiptar,

zemrėn ti ma gatove plot me dėshirė e me zjarr!