Do tė vijnė mbas nesh fėmijėt tanė e fėmijėt
e fėmijėve tanė
dhe ata do tė flasin pėr ne, ata do tė gjykojnė
pėr ne-
(Breznitė veprat i gjykojn .. -ka thanė nji njeri i
madh!)-
dhe nuk do t’na dėnojn, e dij, pėr belbėzimet
tona, shtėrzimet’
pėr gabimet-t’vogla e t’mėdha-pėr tė
mbėrrimet tona...
Pse-kush ka faj qė prindet s’na lanė gadi kurrgja
-pos vorreve dhe padijes;
kush ka faj qė aq kohė-errėsija dhe vetmija-
si mrazet e pranverės kanė mbyt filizat mu nė farė?!
Do tė vijnė mbas nesh fėmijėt tanė e fėmijėt e fėmijėve
tanė-breznitė,
dhe ata do tė dijnė pėr ne, se ne jemi pjella e Ditės
sė Re-dhe plot diell e dashni;
do tė dijnė pėr ne, e dij, dhe do t’ua kallxojnė me
binduni fėmive tė vetė
si kemi ngallnjye, nga hini dhe vjetėrsia,qytete t’reja,
fabrika dhe katunde...
si kemi shkrue kangė, si kemi thurė tregime-
tue belbzue ebecenė dhe gjuhėn vetė...
(Dhe, ani, qė tė gjithė jemi marrė me ēd! o gja, si me
qenė mjeshtra ēollakė,
me pak dije po me shumė e shum vullnet...)